Ties Ten Bosch
Ties Ten Bosch (NL, 1977) woont en werkt in Berlijn.
Ties Ten Bosch bedient zich in zijn werk van verschillende media, waarbij onderzoek naar de rol van Hedendaagse kunst en daarmee zijn rol als kunstenaar in de maatschappij, zowel als de rol van de toeschouwer in elk beeld centraal staat. Met zijn eerste solotentoonstelling bij Frank Taal:”Sweet Nothing” bracht hij een totaal installatie, geïnspireerd op de laatste publicatie van Joost Zwagerman: ‘De stilte van het licht’.
In de witte schilderijen en sculpturen, waarop in eerste instantie niets te zien leek, doemden bij nadere beschouwing een prachtig subtiel lijnen- en vlakkenspel op. De toeschouwer moest aan het werk en werd zodoende betrokken in zijn ontdekkingen. Vaak gaat zijn werk ook over onthaasting, over verdieping van gedachten en oog voor detail.
Ten Bosch schraapt en jut ook materialen en beelden uit zijn dagelijkse omgeving en zet deze om in kunst. Kenmerkend is altijd ook de esthetiek als een van zijn uitgangspunten. Een in verval geraakte verlaten fabriekshal in Leipzig inspireerde hem tot het fotografisch werk ‘Holier than Thou’. In dit belangrijk werk komen veel van de facetten van het werk van Ten Bosch samen; de verstilling en esthetiek, de toeschouwer die door het bevreemdend beeld een actieve rol krijgt en de kunstenaar die zijn eigen rol bevraagt en ook de spot met zichzelf drijft. We zien in een door zonnestralen half verlichte vervallen kelder een enkel figuur die op het water lijkt te staan. Alles is vervreemdend aan het beeld; de scherpe deling van onder- en bovenwereld, het licht, het perspectief, kijken we naar een religieuze verschijning? En toch is de foto echt, zonder enige trucage.
In de laatste twee jaar van zijn kunstenaarschap speelt het discours tussen natuur en cultuur een duidelijke rol. Met de serie Atlas spreekt Ten Bosch zich eenduidig uit als geëngageerd beeldend kunstenaar. Het zijn hoge ranke en korte gedrongen zuilen opgebouwd uit afval, getopt door witte kubussen. Het milieuvraagstuk, dat hij hiermee aankaart, betrekt hij ook op zichzelf. De sculpturen geven schijnbaar topzwaar gestalte aan zijn gevoelde verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid als actief producerend kunstenaar en consumerend lid van de maatschappij.
Schijnbaar topzwaar door de white cube bovenop de ranke en schijnbaar drukkend bovenop de korte gedrongen zuilen. Het lijk de natuurlijke balans, het uit evenwicht geraken, dat hij hiermee uit wil drukken. De witte kubussen staan echter ook nog voor iets anders; voor de white cube en de verantwoordelijkheid, als dan niet genomen, van de kunstwereld als geheel. Voor de kleinste zuil verzamelde Ten Bosch afvalproducten uit zijn atelier, de tweede, hogere zuil is opgebouwd uit huisafval va de kunstenaar zelf en voor de derde zuil vroeg hij een bevriend kunstenaarsstel in Berlijn om een periode lang hun afvalproducten voor hem te verzamelen.
In al zijn werk toont hij zich een kritisch beschouwer; een houding die hij niet wil opdringen en niet altijd even duidelijk de boventoon hoeft te voeren, maar wel in alles aanwezig is.
Tentoonstellingsbegeleiding Skins
CV Ties Ten Bosch
Website Ties Ten Bosch
Text - To Leave the Trace
Stolen, not found
Over de serie 'Remains/Stolen footage'. Naast de sterke visuele kwaliteit waarmee deze werken direct aanspreken, snijdt hij met deze serie meerdere artistieke en maatschappelijke thema’s aan. Het dagelijks dilemma van de kunstenaar zijn tijd te verdelen tussen werken om te leven en te kunnen besteden aan zijn kunstenaarschap, geldt als een belangrijke gelaagdheid voor ‘Remains/Stolen footage’.
In het kader van zijn bijbaan als tentoonstellingsinrichter bij Witte de With Contemporary Art Centre maakt Ten Bosch van de nood een deugd; hij verzamelt restpapier dat gebruikt wordt om de vloer schoon te houden tijdens het installeren. Het rest materiaal is van kunstenaars van internationale naam en faam en linkt hem hierom aan deze grote namen die al gewaardeerd worden door spelers in het spectrum van de kunstwereld als curatoren, verzamelaars, galeriehouders en andere belangrijke actoren in de kunstwereld. Vanuit deze insteek componeert Ten Bosch prachtige nieuwe kunstwerken. Hiermee weet hij bovendien de aandacht te trekken van deze spelers en stelt tegelijk zichzelf in staat om als kunstenaar èn als deelnemer aan de maatschappij te kunnen bestaan.
Een groot deel van de werken van Ten Bosch lijken op het eerste oog schilderijen te zijn. Toch zijn ze door hem eerder gemaakt als conceptuele installaties, waarbij materiaal en herkomst een grote rol spelen. Er gaat een puurheid vanuit waarmee hij ons lijkt te wijzen op de schoonheid in het alledaagse en de fragiliteit van ons bestaan. ‘Euridice’s mask’, om een werk uit te lichten, is gemaakt van zeer lichtgevoelig materiaal en gaat verscholen achter een vilten doek. De keuze voor vilt, een materiaal waarmee Joseph Beuys zich van de buitenwereld wilde afschermen, is hierin geen toevallige keuze. Elke keer dat een toeschouwer het doek optilt om het werk achter het vilt te bekijken is het een handeling die het beeld dat hij verlangt te zien, verder doet vervagen. Als Orpheus die, in zijn verlangen naar zijn geliefde Eurydice, zich niet kon bedwingen en tòch omkeek, waardoor hij haar voor eeuwig verloor.
HIGHLIGHTS
Solotentoonstelling "Sweet Nothing" 2017. Photo door Aad Hoogendoorn
Solotentoonstelling "To Leave the Trace" 2019.
