Roderik Henderson

Roderik Henderson

Roderik Henderson studeerde aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten, Amsterdam. Zijn werk is internationaal tentoongesteld en gepubliceerd, bekroond met de eerste prijs World Press Photo portretten / verhalen en de eerste prijs World Photography Awards portretten / beeldende kunst.

 

Meest recent was zijn project Pink Desert genomineerd voor Somfy Photography

Prijs / Nederlands Fotomuseum, Rotterdam.

 

Hij woont en werkt in Chili en is medeoprichter van bunk.A.i.r. - een nieuwe, afgelegen kunstenaarsresidentie in Noord-Chili.

 

Lees hier een interview met Roderik Henderson over het Pink Desert project in het Brabants Dagblad van 7 november 2020 door Gerrit van den Hoven. 

 

Klik hier voor de tentoonstellingsbegeleiding bij de tentoonstelling PINK DESERT / Test Site I, 27 november - 18 december 2021. 

Op zoek naar het absolute lege landschap, reisde ik 20 jaar geleden naar de woestijn. Met een trailer zwierf ik rond door California, Texas, New Mexico, Arizona en Utah en ben geëindigd in Nevada. Daar heb ik een geïmproviseerde hut gebouwd voor mij en mijn gezin waarna we na enkele jaren weer vertrokken, op zoek naar een ander soort stilte, in British Colombia.
In plaats van stilte en het sublieme niets wat ik aanvankelijk zocht trof ik juist overal sporen van gewelddadige menselijke activiteit: in het landschap stonden met kogels doorzeefde autowrakken en verkeersborden of billboards met religieus getinte onheilsboodschappen. Lange afstandsraketten die met een enorm gebulder overvlogen en die bij wijze van experiment werden gelanceerd vanuit New Mexico, richting een denkbeeldige vijand in Colorado. Ik vond kernbomkraters in de Test Site en bezocht de downwinder- gemeenschappen in Nevada die door de fall-out besmet waren geraakt. Hot is een fotografische inventaris in zwart/wit van wat alles ik daar op mijn pad vond.

 

Our Life in a Town of Ghosts is een fotoserie over een semi-spookstad in de Great Basin Desert in Nevada, bewoond door een handvol zwaarbewapende buitenbeentjes; kluizenaars, veteranen, rednecks en hippies. Daar, in die door mij gefabriceerde hut, niet al te veilig door de aanwezigheid van schorpioenen en slangen, werd mijn dochter geboren. Later zijn we vertrokken naar de bevroren wildernis van Canada, op een plek zonder tv, elektriciteit of internet, met beren en poema's als buren. Toen werd mijn zoon geboren.

Canada had een rauwe kant die onontkoombaar was. De onbegaanbaarheid van het land en het klimaat maakte het noodzakelijk om je in een auto te verplaatsen, zonder ben je als mens verloren. In plaats van de verheven schoonheid van de Canadese natuur wilde ik deze rauwheid vastleggen en daaruit is de serie Transvoid ontstaan waarin ik wachtende mensen in hun auto's op parkeerterreinen heb gefotografeerd. Met deze serie heb ik onder andere de eerste prijs Portraits/Stories World Press Photo 2010 gewonnen.


De kou en de ontberingen brachten ons naar Chili waar we opnieuw wilden beginnen in de Atacama woestijn, de droogste woestijn ter wereld. In één van de meest seismografisch actieve gebieden die er zijn ben ik begonnen om eigenhandig een huis te bouwen zonder de hulp van machines. Het is een tienjarig project geworden wat mij als mens en kunstenaar heeft veranderd. Het huis wat ik bouwde wortelde diep in de grond, maar ik wilde ook op een andere manier diep tot dit gebied doordringen. Nieuwsgierig naar dit dorre land, de inwoners en hun levens heb ik allerlei soorten mijnen in de buurt van Calama en Copiapo bezocht. Ik ben afgedaald met geïmproviseerde ladders maar ook via wegen die me al spiralend tot diep in de hete aarde voerden. De serie die ik daar van de kopermijnindustrie maakte heette 'Sphere'.


Mijn leven en werk lijkt zich in opeenvolgende contrasten af te spelen. Het is vreemd dat na het project 'Sphere' een uitnodiging voor een foto-opdracht mij naar Antartica zou brengen waar ik de sporen van de pionier Ernest Shackleton zou volgen. Van de heetste naar de koudste plek op aarde. De foto's die ik tijdens deze reis los van deze opdracht maakte resulteerden in het boek: No se Asegura Regresso - (No return guaranteed). Toch ben ik enkele jaren geleden teruggekeerd naar Europa en heb een bestaan opgebouwd in Nederland. Ik woon nu in Rotterdam om mijn nieuwe foto- en filmprojecten te realiseren.

 

Roderik Henderson

Artworks

Share