Jan ten Have
Jan ten Have (1957)
'Hoe visueel ook, de kracht van mijn eigen werk zit niet in de verbeelding, maar eerder in de poging de werkelijkheid van de materie te laten zien, door erin door te dringen en het met alle middelen te gebruiken____in al haar weerbarstigheid en virtuositeit (. . .) Het hele proces is van grote precisie en experiment____vreemd, en ook bijna vanzelfsprekend.
Het laat variaties zien die je met porselein glas en olieverf kan doen. Er is geen doel. Er is alleen een soort verbeelding van een gevoel van vervreemding. Ook omdat er maar weinig verwijzingen zijn naar een bekende werkelijkheid.
Waar het echt om gaat is de ambitie om vanuit een nulpunt iets uitzonderlijks te scheppen. Iets aanschouwelijks, maar tegelijk ook aards en nabij. Met als doel in het materiaal door te dringen.
In de ovens heerst chaos. Glas en porselein gaan hun eigen gang. Ze beklemtonen dat instabiliteit de norm is, en onzekerheid het leidende principe. Ze kunnen niet met elkaar. Alleen kunst biedt in dit universum soelaas.
De overgave aan de eigen eigenschappen en de ovenprogramma’s laten twee dimensies zien, vaak een scheppende, maar ook een vernietigende. Zonder ergens naar te streven komt de nieuwe materie vanzelf naar de oppervlakte____in een oud, aards proces.
Het werk wil niet verleiden, of mooi zijn, maar dwingen tot een pas op de plaats maken, tot bezinning, tot niet meedoen met traditionele disciplines, routines en conformisme___om stil te staan, te overdenken welke potentie er in het materiaal zit voor een mogelijk nieuw gebruik.
Contemplatie is een revolutionair wapen.
De kunst is om dit aanschouwelijk te maken.'