Tom Woestenborghs transformeert de vluchtigheid van het snapshot stapsgewijs om tot een pose met statuur. Om dat te bereiken werkt de kunstenaar heel doordacht en jongleert hij met drie verschillende beeldkaders: close-up, medium en full shot. Elk sujet uit deze reeks is ook consequent drieledig en bestaat uit een glamoureus portret; een intieme voorstelling van hetzelfde model en een geabstraheerd detail uit het bijhorende interieur. Het referentiekader van de schilderkunst verrijkt hij bovendien met fotografische en cinematografische karakteristieken. Zijn creatieproces en eindresultaat is een kruisbestuiving van analoge en digitale karakteristieken.

Tom situeert de horizonlijn en het knooppunt van de vluchtlijnen ter hoogte van spannende lichamelijke zones. Vernuftig speelt hij met het perspectief en sluw stuurt, prikkelt en vertraagt hij onze blik. Zonder afleidende beeldelementen op de achtergrond en door de krappe kadrering van het model is er vaak geen ontkomen aan: elke kijker wordt een voyeur. Ondanks de flirt met clichébeelden uit mannenbladen en vrouwenglossy’s zijn de personages nooit passieve modellen of generalisaties, maar persoonlijkheden. Het zijn mederegisseurs. Vrienden zelfs, zodat het creatieproces interactief verloopt. Pivoterend rond intimiteit en privacy onthult of verhult elk model zich bewust aan de ogen van de buitenwereld.

Zo ontstaat een betekenisvol ensemble dat de hippe maatschappelijke status van elk personage apart onderstreept. Steeds lijkt de geportretteerde zich ook terdege bewust te zijn van de vrijheden of beperkingen van het eigen gender, de sociale-economische klasse waar ze toe behoren en de eventuele privileges die eraan gekoppeld zijn. In dit geësthetiseerd antropologisch onderzoek van Tom Woestenborghs keert de ultieme vraag van bij de aanvang als een echo terug. Wanneer voldoen we aan onze persoonlijke of maatschappelijke verwachtingen?

-Stef Van Bellingen