Je maintiendrai - Pascal Bastiaenen en Daan den Houter

Openingswoord door Eric Smit (Follow the Money) om 18.00 uur

Je maintiendrai is een expositie met schilderijen die over meer dan alleen schilderen gaat.
Pascal Bastiaenen en Daan den Houter tonen nieuw werk op doek. Twee kunstenaars die elk op eigen wijze hun maatschappelijke kritiek al schilderend verbeelden. Zij spelen met symbolen van macht en onmacht, ‘regels’ en met het gevoel van onbehagen in de samenleving, waarop wordt ingespeeld door politici.

Eric Smit zal de tentoonstelling op geheel eigen wijze openen. Smit is econoom, hoofdredacteur en medeoprichter van het digitaal medium Follow the Money; een journalistieke beweging met een grote schare volgers die radicaal onafhankelijke onderzoeksjournalistiek bedrijft. FTM stelt door diepgravend journalistiek onderzoek mensen, systemen en organisaties aan de kaak die zich misdragen en daarmee schade aanrichten aan grote groepen in de maatschappij.
Genoeg reden voor Den Houter en Bastiaenen om juist hem te vragen Je maintiendrai te openen.


Pascal Bastiaenen (Den Bosch, 1981) is een schilder pur sang met een fabuleuze techniek die doet denken aan de Oude Hollandse meesters. Zijn werk wordt gekenmerkt door een maatschappijkritische thematiek, geschilderd met een realistisch toets. Zijn thema’s refereren aan de economische crisis en politiek beleid.
Een recente serie werken van Bastiaenen draagt de titel “Je Maintiendrai”; een directe verwijzing naar de wapenspreuk in ons Nederlands paspoort en het wapen met deze spreuk die prijkt op overheidsgebouwen als politiebureaus, kazernes en paleizen van justitie.

Daan den Houter (Delft, 1977) is multidisciplinair conceptueel kunstenaar. Voor “Je Maintiendrai” richt hij zich uitsluitend op het medium schilderen. Hij speelt met de overgang van verf naar beeld; delen verf blijven open ter interpretatie van de toeschouwer, andere delen versmelten tot een beeld. Zijn serie ‘Politie’ is deels een onderzoek naar het onderscheid tussen abstracte en realistische kunst. En hoe de toeschouwer in zijn brein een beeld ‘afmaakt’ door in te vullen. Met dikke verftoetsen worden de agenten in de zwarte nacht herkenbaar gemaakt aan hun gele fluor uniformen.
In Daan’s woorden: “Elke Nederlander herkent meteen dit beeld van ‘de agent’ en verbindt daar direct associaties aan, ’oh shit brand het lampje op m’n fiets wel?’ De agenten staan er als hangjongeren bij: in groepjes tezamen, lummelend, rondkijkend en zeer aanwezig.“