Gilmore is geïnspireerd door architecturale constructies en hoe eenvoudige lijnen perspectieven kunnen construeren, die ons helpen onze ideeën over de ruimte die we bewonen te verstevigen (of in twijfel te trekken). Lijnen wijken af naar een verdwijnpunt, convergeren en geven waargenomen diepte weer waar het fysiek niet bestaat. Ze probeert de kijker niet te misleiden, maar hoopt uiteindelijk interesse te wekken in onze interpretaties van wat er in ons gezichtsveld ligt. Verschuivingen in je gezichtspunt scheeftrekken de lijnen en creëren alternatieve interpretaties van wat er om je heen gebeurt, waardoor een fenomenologisch perspectief mogelijk wordt.