Hans Wilschut

Het stedelijk landschap wordt in mijn fotografische werk afwisselend gedefinieerd door verstilling, abstractie, reflectie en beweging. Ik word gedreven door thema’s als globalisering, migratie, toerisme, representatie, urbanisatie en wereldeconomie.

Lange tijd vermeed ik het maken van series, ik vertelde mijn verhaal bij voorkeur in op zichzelf staande fotowerken. Met de groei van het oeuvre positioneer ik mijn werk steeds vaker in projectvorm. Er ontstaan soms archieven over langere tijd, hetgeen een vertelling krijgt in series of boeken.

Als ik een algemeen etiket op mijn werk kon plakken dan zou ik deze betitelen als ‘archeologie avant la lettre’. Wat ik doe is een soort visueel afgraven. Ik leg het vluchtige leven vast door de tijd te vragen en vooral de nadruk te leggen op het decor van het grote toneelstuk, de acteurs spelen daarin een ondergeschikte rol. Het is mijn grootste uitdaging de beelden zo te maken dat ze fungeren als key-moments van de tijd waarin ik leef.

Naast kleur en detail is perspectief een belangrijk gereedschap voor mijn fotografische werk. Alle optische middelen die ik nodig heb om dit naar mijn hand te zetten worden ingezet en om mijn standpunten te realiseren navigeer ik in metropolen door de wereld van hoogbouw en ontsluit vaak het ontoegankelijke. Daarnaast maak ik vaak gebruik van hoogwerkers of zelfs vliegtuigen. Dit geeft mij alle vrijheid de compositie te arrangeren zoals ik dat wil.